’t Is middernacht, en in de hof
’t Is middernacht, en in de hof
buigt, tot de dood bedroefd in ’t stof,
de Levensvorst; in zijn gebeên
doorworstelt Hij zijn strijd alleen.
’t Is middernacht, maar hoe Hij lijdt,
Zijn jong’ren slapen bij die strijd,
en derven, afgemat in rouw,
de aanblik op des Meesters trouw.
’t Is middernacht, maar Jezus waakt,
en ’t zieleleed dat Hij doormaakt
bant uit zijn hart de bede niet:
Mijn Vader, dat uw wil geschied’.
’t Is middernacht, en ’t Vaderhart
verstaat en sterkt de Man van smart,
die ’t hevig lijden dat Hij torst
ten eind’ doorstrijdt als Levensvorst.
Geen media
