Gedicht van de maand november 2019

Tot weerziens

Dit is het laatste wat ik je kan geven:
een handvol bloemen en een enkel woord.
Je bent zo ver al van ons weggedreven,
ik weet niet eens of jij ons nog wel hoort.

Nog klopt je hart voor ons en voor zovelen
die naast je gingen al die jaren lang.
Verdriet en vreugde, altijd samen delen.
Ik houd mijn tranen nog wel in bedwang.

Al de gevaren zijn voor jou geweken,
God zet vandaag voor jou het licht op groen.
Hij zal je helpen bij het oversteken
en straks Zijn woning voor je opendoen.

Nu mag je gaan; maar hoe zal ik je missen,
je blijde lach, je ogen en je stem.
Echter, ik weet, God kan Zich niet vergissen.
Tot weerziens, in het nieuw Jeruzalem.