Vertrouw op God Genesis 12:1-4
Kerngedachte: God is geen avonturier – toch zijn zijn wegen voor ons soms een avontuur – maar met een goed en gezegend einde voor ons mensen!
Lieve zusters en broeders,
Toen ik me met het woord van onze levende God voor vandaag bezig hield, kwamen er enige herinneringen bij mij op aan dingen, die ik op mijn levensweg ervaren mocht. Uitgaande van mijn voornemen een schrijver voor deze zondag te vinden, moest ik weer eens vaststellen dat God andere plannen en wegen op het oog heeft dan wij ons voorstellen. En nu ligt het schrijven van deze weekbrief op mijn bord. Waarom vertel ik u dit? In één van mijn banen deed zich een ontwikkeling voor, die het mij niet meer mogelijk maakte in die functie aan te blijven. Daarom had ik in één van onze vakbladen een open sollicitatie naar een nieuwe baan geplaatst. Nadat ik binnen een week meerdere reacties uit het hele land had ontvangen, maakte ik een selectie en één reactie plaatste ik helemaal onderaan in mijn planning. Van mijn hele planning kwam niets terecht. Uiteindelijk bleef alleen de selectie “onderaan de stapel” over. Terugkijkend moest ik erkennen, dat het door God zo gepland was. Misschien kunnen wij allemaal op soortgelijke ervaringen terugkijken.
Maar nu naar het Bijbelwoord van vandaag.
Gods toespraak
“God spreekt met u, maar u hebt vaak voor Hem geen oor meer vrij”…… dit (Duitse) lied viel mij spontaan in, toen ik me met het Bijbelwoord bezig hield. Het vertelt ons in welke situatie wij ons bevinden. God spreekt tot ons en wil graag dat wat Hij zegt ook gehoord wordt, dat we naar HEM luisteren. Ten slotte willen wij toch ook, dat God ons hoort en naar ons luistert, als we met HEM praten of tot HEM bidden. Hoe vaak constateren wij niet, dat men naar ons luistert, maar dat het vertelde toch niet wordt begrepen en verbazen wij ons er vervolgens over, dat de dingen niet “zo gaan” als wij gezegd hebben. Daarop volgt niet zelden ruzie en onbegrip. Als God met ons spreekt, verwacht Hij dat we het niet alleen horen en begrijpen, maar ook dat we er naar handelen. God treedt op diverse manieren op tegenover mensen, maar één ding zal Hij altijd doen – met zijn mensen spreken.
Gods opdracht
Abram wordt door God aangesproken en krijgt een opdracht. Hij moet uit zijn vertrouwde omgeving vertrekken naar een land, dat God hem zal laten zien. “Het moet een drievoudige uittocht worden: land – familie – vaderhuis.
Zijn land. Het land, waar hij tot nu thuis was
De familie. Hiertoe behoorde toentertijd de hele stam. Als Abram zijn stam verlaat, wordt hij een buitenstaander. Geen fijne gedachte.Zijn vaderhuis. Dit betekent: zijn tot dan toe gangbare levensoriëntatie, alle tot dan toe vanzelfsprekende tradities en conventies – dat alles moet hij opgeven.” (uit het boek “De grote mannen van het geloof” van de Duitse auteur Georg Popp)“ Abram ging uit Charan weg, zoals de HEER hem had opgedragen. Hij was toen vijfenzeventig jaar. Hij nam zijn vrouw Sarai mee en Lot, de zoon van zijn broer,..” (Genesis 12:4).Abram luistert naar Gods woord en gaat op weg naar een ongewisse toekomst – maar met de belofte van God: ”Ik zal je tot een groot volk maken, Ik zal je zegenen, Ik zal je aanzien geven, een bron van zegen zul je zijn.“ (Genesis 12:2). De ongetwijfeld belangrijkste belofte, die ons bij Abram te binnen schiet, is de belofte, dat God hem een zoon zal schenken (hoofdstuk 15). “Abram vertrouwde op de HEER en Deze rekende hem dit toe als een rechtvaardige daad.” (Genesis 15:6).
Vertrouwen
“Vertrouw erop dat God met alle moeilijkheden kan omgaan, die uit uw gehoorzaamheid aan Hem voor u kunnen ontstaan.” (Werner de Boor, een Duits theoloog). Dat is het punt! Als Abram God vertrouwt, zal God degenen zegenen, die Abram zegenen en degenen vervloeken, die Abram vervloeken (zie Genesis 13:3). God staat achter onze beslissingen, die we uit onze gehoorzaamheid aan Hem nemen. God in onze Heer Jezus Christus wil dat we HEM geheel vertrouwen – ons hele leven aan HEM toevertrouwen. Net zoals Abram staan ook wij elke keer weer voor beslissingen in ons leven, die niet kunnen worden uitgesteld. De belangrijkste beslissing (verzoeking), die ons bij Abraham te binnen schiet, is de opdracht zijn eigen zoon te offeren (hoofdstuk 22). Hier heeft Abram al zijn nieuwe naam Abraham. God sluit met Abram een verbond en geeft hem de nieuwe naam Abraham: “Je zult voortaan niet meer Abram heten maar Abraham, want Ik maak je de vader van vele volken.” (Genesis 17:5).
Abraham is ook in deze situatie bereid God geheel te vertrouwen. Hij gaat met Isaak op weg. Hij wil zijn eigen zoon offeren en mag ervaren, dat God een God is, die zijn beloften gestand doet. “Maar een engel van de HEER riep vanuit de hemel: ‘Abraham, Abraham!’ ‘Ik luister,’ antwoordde hij. ‘Raak de jongen niet aan, doe hem niets! Want nu weet ik dat je ontzag voor God hebt: je hebt mij je zoon, je enige, niet willen onthouden.’” (Genesis 22:11-12).Waar we God vertrouwen, zal iets nieuws kunnen ontstaan.
Geloof
“Het geloof legt de grondslag voor alles waarop we hopen, het overtuigt ons van de waarheid van wat we niet zien.” (Hebreeën 11:1) Ons geloof zal zeker, zoals dat ook bij Abraham het geval was, menige beproeving met zich meebrengen. Toch mogen we het geloof van Abraham ook in zekere zin een voorbeeldfunctie toekennen. Abraham wordt ook ‘de vader van het geloof’ genoemd. Wij hebben in ons leven nu eenmaal voorbeelden nodig, die vanuit hun ervaring met God ook ons geloof kracht en stevigheid geven. Een voorbeeld voor ons christenen is Jezus Christus, “in wie alle schatten van wijsheid en kennis verborgen liggen.” (Kolossenzen 2:3).
“Volg de weg van Christus Jezus, nu u Hem als uw Heer aanvaard hebt. Blijf in Hem geworteld en gegrondvest, houd vast aan het geloof dat u geleerd is en wees vervuld van dankbaarheid.” (Kolossenzen 2:6-7).
S. Weber
Bericht vervalt automatisch op dinsdag 10 oktober , 2023
